از هجر دوست دوست ز جان سير می شود

گل  چون ز شاخه  گشت  جدا  پير می شود

روشن    دلان     ز    كار      جهانند    با   خبر

هر  نيك  و   بد  در    آينه   تصوير   می شود

نزديكی        زياد       ملال      آورد     به    بار

مژگان  اگر   به  چشم  رسد  تير   می شود

دل  پای بند  غم  شد  و   غم  صاحب اختيار

روبه  چو  شير  بسته  بود،  شير  می شود

گويند خلق  ساده  كه شوم است مرغ حق

حقگو    ميان    جامعه    تكفير    می شود!

                                                 « طلايی ‎اصفهانی »