دوشينه پي گلاب مي گرديدم                        بر طرف چمن

پژمرده گلي ميان گلشن ديدم                        افسرده چو من

گفتم: كه چه كردي که چنين مي سوزي؟        اي يار عزيز!

گفتا: كه دمي در اين جهان خنديدم                 پس واي به من!!

                                             « شاعر: نامعلوم ...؟ »