گل برگ های ادب پارسی

ساقیا !   آمدنِ    عید     مبارک     بادت          وان  مواعید  که  کردی  مَرَواد  از  یادت

در  شگفتم  که در این  مدّت  ایّام  فِراق        بر گرفتی ز حریفان  دل و  دل می دادت

برسان  بندگی  دختر  رَز  گو   به  در آی        که  دَم  و  همّت  ما  کرد  ز  بند   آزادت

شادی مجلسیان در قدم  و  مَقدَم تست        جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

شکر  ایزد که ز تاراج  خزان  رخنه  نیافت        بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم  بد دور کز  آن  تفرقه ات  باز  آورد        طالع    نامور    و   دولتِ    مادر    زادت

حافظ از دست مده دولتِ این کشتی نوح        ور نه    طوفان    حوادث    ببرد   بنیادت