گل برگ های ادب پارسی

یا رب به دَرَت عجز و نیاز آوردم    

بر چهره دَرِ امید باز آوردم

گر رو سِیَهَم، موی سفیدم بِنِگر    

اسباب عنایت تو باز آوردم!

              ***

یا رب دلِ زنده جانِ آگاهم دِه    

در حضرتِ خویش قُربِ درگاهم دِه

در خُسران های روزِ بازارِ عمل    

آهِ شب و ناله ی سحرگاهم دِه!

              ***

ای فضل تو پاینده تر از هر هَوَسی     

جز لطف تو ما را نَبُوَد دسترسی

کُن سبز نهال همّتم را یا رب    

روزی که نباشَدَم به غیر از تو کسی!